Bir varmış bir yokmuş.. Evvel zaman içinde , kalbur saman içinde ülkenin birinde güleryüzü ve iyi niyetiyle herkesi kendine hayran bırakan bir genç kız yaşarmış.. Aslında olması gerekenin aksine, herkesi hayran bırakmazmış.. Takdir etmeyi hiçbir zaman beceremeyip , hep takdir edilmeyi bekleyen ruhlar, kimseye hayran olamazmış zira. Ama masalmış bu ya, her şey en uçta olmalıymış..
Hayatı masal gibi gören bu genç kız, masalardaki gibi davranmayı kendisine ilke edinmiş..çok sevmiş mesela, en uçta.. çok özlemiş mesela, iliklerinde hissetmiş özlemi..kimsenin aklına gelmeyecek şeyleri , sırf insanlar mutlu olsun diye yapmış.. uzakları yakın , olmazları olur kılmış.. kendisi bile şakşkınken nasıl yapabildiğine, insanlar sanki olması gereken buymuş gibi yaklaşmışlar..
gerçek dünyada yaşayan insanlar, tüm realiteleriyle mutlu olmamışlar tabii.. yılmamış, bir kez daha üzerine düşmediği halde görev edindiği şekilde davranmış.. yine olmamış. Kaya kalplerini parçalayıp , küçük taşlar haline bile getirememiş..
Bu kez masallardaki gibi en kötü olmak istemiş. En gaddar. En insafsız.
Ama olamamış. Ruhu hiç tatmamş ki bunları, tanımamış...
Öfkelenmiş bu kez, kendine en çok.. Neden normal bir insan gibi değilmiş tepkileri? Neden kırıldığını söylerken bile kırmaktan korkup susuyormuş ki.. Neden bağıra bağıra , yanlış yaptınız diyemiyormuş onlar gibi sahi?
Cevabı bir ömür aramış bulamamış.. yaptığı küçük yanlışlar, diğerlerinin en büyük doğrularından bile doğruyken, neden böyle insanları hayatının nerkezi yaptığını bulamadan ölmüş, gitmiş.
Masal burda bitmiş.
Masal tam da bugün bitmiş.
Gökten üç elma düşmüş..
Çürük olan, kötü kalpli insanlığa.
Tatsız olan, elinden gelenden fazlasını yapıp karşılık bulamayanlara.
Güzel olan da benim naciz bedenime.
https://youtu.be/4zLfCnGVeL4
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder