Bir oyun düşün..Süre sınırı olan..Yasadigin veyahut iliklerinde hissettigin her aci, bosa gecen saniyeleri isaret ederken, oyunu bastan oynama şansın olsa, neyi yapmaman gerektigini öğretir sana.. Çünkü hep dediğin gibi, neyi yanlış yaptığını bilmek, henüz dogruyu bilmesen de, seni bir adim daha yaklastirir basari cizgisine.. Üzülme demek değildir bunun anlamı. Bu oyunda varsan şayet, ruhun galibiyetler kadar maglubiyetleri de tatmali. Mesele ayni maglubiyeti yasamaman.
Hep farkli olduguna inandin bu oyunda. Herkesin dustugu genel yanlislar yerine kendine ozel yanlislar buldun.. Yanlista bile en olmaliydin cunku. Siradanligini fark etmemendi herkesi ayni gorusunun sebebi. Herkes ayni miydi sahiden? Belki..Sen herkes miydin? Seni herkes olmaktan cikaran, özünü, değerlerini kaybettiginde sen de siradan degil miydin yani.. Siradanliginin farkindaligi mutsuzluga surukledi ruhunu...Ama ben sadece diye basladigin her farkli cumleni, tek bir kaliba sokup sessizlistirdiklerinde seni, cumlelerinin yeni bir tanimi kalmadiginda kaniksadin herkesligini...Genellemelerden nefret eden sen, artik en genel insan taniminin, herkesin icindeydin iste. Asla bir olayin bas kahramani olamayacagini fark ettiginde en genel olgunun, en kolay degisebilen ögesiydin..Hickira hickira agladin da degistiremedin insanlardaki seni, bazen tamam nasil istersene sigdirdigin gozyaslarinla lutfen beni iste dedin de duyuramadin sesini. Kaybediyordun oyunu. Zaman doluyordu. Evet teknik olarak kaybeden olsan da, cok iyi oynadi ama olmadiyi dedirtebilmek istedin. Belki o zaman, yani gunun birinde, kazanabilirsin diye. . Sana sonucla degil de, surecle ilgilenmeyi ilkokul öğretmenin öğretmisti. Hani su yanlis sonuca ulassan bile, islem hatasidir gidis yolun dogru diyip puan veren öğretmenin.. Ama o senin ve cok azlarinin ogretmeniydi. Iste bu yuzden sen, sonu yanlis oldu diye bu oyunu kaybettin. Kabullen artik ve cekil bu dunyadan.. Sira baskalarinda..
Dinleyiniz :
https://youtu.be/u1ZoHfJZACA
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder