Bir arkadaşım vardı..demişti ki :   "sürekli hayatından şikayet ediyorsun, peki değiştirmek için ne yaptın ? Gerçekten istiyor musun değişmesini, eğer gerçekten isteseydin değiştirirdin. isteklerini yapardın maddi manevi hiçbir engele meydan vermeden"
Elbette birebir bu cümleler değildi. hafızam o kadar da iyi değil :) ama işte özeti buydu ve ben o zaman şiddetle karşı çıkmıştım. çünkü gerçekten istiyordum özgür olabilmek. çünkü benim özgür olduğumdaki hayallerim öylesine masum ve tatlıydı ki. Neyse, bu hayalleri başka bir zaman uzun uzun anlatıcam.
İşte son zamanlarda, geçmişteki o konuşmayı düşünüp durdum. Haklıydı..Demek ki ben bu küçük dünyamda mutluydum ve gerçekten istediğim şey özgürlük değildi.. Özgürlük..Üzerine milyonlarca yazı yazılan, tartışmalar çıkan kavram.  Bir de "senin özgürlüğün benim özgürlüğümün başladığı yerde biter!" klişesi.
o yer neresi sahi. Bilen var mı ?
İnsanlar görüyorum mutlu.. İstediklerini bir şekilde yapan. peki ben ne yapıyorum ? Bahanelerin arkasına sığınıp hayallerimi,hayatımı öteliyorum bilinmeyen bir zamana..Yoksayıyorum isteklerimi..ben kendimi bu kadar yoksayerken bir başkasından ne bekleyebilirim ki..Beklerim beklemesine de sonuç alabilir miyim ?
Elbette hayır.. Alamıyorum zaten..
Bi uzak hissediyorum herkese. Herkes de bana bi uzak zaten.
Son olarak benim de büyük büyük cümlelerim olsun ve şunu unutmayın : sahiplenilmezsenz ,ait hissedemezsiniz. sahiplenilmek demeyelm de benimsenmek diyelim ona..ya da demeyelim bu konuya dair hiç konuşmayalm.
22 yıldır hiçbir duygu hissetmedm ve hepsi bir anda yüklendi sanki. taşıyamıyorum. iyi hissetmiyorum. sayfalarca sayfalarca yazmak arınmak istiyorum tüm bu hastalıklı düşüncelerden..ama şimdilik yeter.
günün şarkısı : coverının orjinalinden daha iyi olduğu,içime işleyen bir şarkı http://www.youtube.com/watch?v=DbpLqYpIVmk