23 Haziran 2013 Pazar

anlatmakla olmuyor,yaşaman lazım..

Kendimi haklı çıkarmak için saçmaladığım yeni bir günden daha merhaba.
Ben ne zaman böyle bir insan oldum bilmiyorum. Neden yaptıklarımı,bir başkasının yapmadıkları yüzünden yapmışım gibi anlatıyorum onu da bilmiyorum. Nolursa olsun ortada bir doğru var. Yapmamalıyım. Kendimi yalnız hissetmek bile bahanesi olmamalı hiçbir şeyin. Sevilmemek,ilgilenilmemek, benim yeni arkadaşlar edinmemi açıklayamaz evet. 
Ama öyle bir mizaçla yaratılmışız ki, dışardan bir gücün bize sürekli bu doğru bu yanlış diye göstermesi gerekiyor sanki. Aslında bu benim için hiç böyle olmamıştı bugüne kadar. Kimse söylemese bile sırf vicdan azabı çekmemek için bir şekilde durdurmuştum kendimi. Şimdi nasıl bu hale geldim bilmiyorum. 

Hala mutsuz hissediyorum.  Yaptığım yanlış çünkü. Ama içimde kötü bir niyet yoktu benim.
Bugün hocalardan biri mail attı, derslerden birinden kaldım.
Kötü kötüyü çekiyor sanırım. Evrene o kötü sinyali göndermeyeceksin. Yoksa böyle her şey üst üste gelir.
Günlerdir böyle kötü hissetmekten  bıktım. Bitmesi de çözüm değil demek ki. Hala üzülüyorum. Hala üzüyorum. Belki geçer zamanla. Hatta üzmüyorumdur belki,geçmiştir..
İçim yine bir tuhaf.
Tek sorunumun ertesi gün ne giymek olduğu zamanları özledim.
Mutlu olmayı ,ama en çok da özgür olduğum zamanları, özgür olduğumda da kendimi kaybetmeyecek kadar aklı başında hissetmeyi özledim. Bu bana özsaygı kazandırıyodu. Özgür olsam yanlış biri olcam demek ki diye ben bile kendime inancımı kaybettim. Kim bana niye inansın şimdi ben kendime inanmazken.
Birinin  bana bu doğru bu yanlış diye göstermesine ihtiyaç duymamın açıklaması bu sanırım. Belki bu da kendimi haklı çıkarma çabalarımdan biridir sadece.

Bugünlerde bencil davrandığımı hissediyorum. Dünya; ben,aşk hayatım ve başarısızlıklarımdan ibaret değil biliyorum.
Sadece azıcık yalnız kalmaya ihtiyacım var. İlgilenemediğim arkadaşlarım benden soğurlarsa diye de çok korkuyorum bir yandan da :( Ya onlar da beni tamamen yalnız bırakırsa.Yalnız kalınca saçmalamak istemiyorum. Elifim burdan sana sesleniyorum anlasana. En çok beni sev :(
Kendimi tekrar sevebileceğim günleri istiyorum. Bu da çok ince bir çizgi bu arada. Kendini beğenmiş olmak ve  kendinin farkında olmak.
Kendini sevmiş olmak için seven insan iticiliği.. Neyin var da neyini seviyosun derler insana..

Neyse..Yalnız kalmaya devam edeyim ben o zaman.
Bu şarkıyı dinlerken anlatamadığın bişiler hissediyorsan içinde, taa derinlerde bir yerlerde
 sen = ben demektir.
 http://www.youtube.com/watch?v=gKvxLP7TMLI


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder