bu ilk yazım değil. son da olmayacak. niye bilmiyorum sadece yazdığımda rahatlıyorum. sonradan okuduğumda saçmalamışm diye düşünsem de, seviyorum duygularımın yoğunluğunu tekrar hissetmeyi..
geçen gün en sevdiğim defterlerimden birini attım. kızılaydaki burger king tuvaletine öylece bıraktım. attığım benim hislerim değildi sanki. bir başkasının hislerini fırlatır gibi umarsızca attım onu. yırtmadım bile. birinin o saçma çöpten defterimi çıkarma ihtimalini düşük buldum sanırım. hem biri okusa nolur ki.
kendimle çelişiyorum. madem seviyordum o yoğunluğu hissetmeyi;neyi, ne zaman hangi hisle yazdığımı hatırlamayı...o halde neden attım yazılarımı ? çükü hatırlamak istemiyorum bu aralar hiçbir şeyi. hatırlayıp kendimi suçlamak, ya da ben bunu hak etmedm kabullenememesi yaşamak istemiyorum bu kez.
çünkü hayatımın en değişik dönemindeyim. en karmaşık hislerindeyim. kararsızlık dünyanın en berbat ikinci  hissi. ilkini belki birgün yazarım. ne olduğuna karar verebilirsem tabi :)
çok güçsüz hissediyorum.çok bencil hissediyorum.zaten annesiyle babası ayrılan her insan biraz bencildir ha ? yalnız yaşamayı öğrenir çünkü. yeri geldiğinde hayatta onu en çok seven iki insanın,annesiyle babasının kendi yaşamları,kendi mutlulukları için önceliklerini değiştirebildiğini öğrenmiştir çünkü. doğru olan da bu tabi kızmıyorum. bir başkasının mutluluğu için kendini yok saymak dünyanın en sağlıksız davranışı olsa gerek. her neyse, bencilin teki olduğumu düşünüyorum kısaca. ama bencil olsam mutlu olurdum. neden mutsuzum ?
en kötü huyum bencilliğim :(
ergen gibi davranıyorum.. içimde yaşadağım dünyada hep çok yalnızım çünkü. ve artık gerçekten bunalmış hissediyorum. eğer mezun olacak kadar büyüdüysem, neden hayatıma yön verme hakkım elimde değil ? neden istediğim zamanda istediğim yerde olamıyorum hı ? yok  eğer hala ailenin minik kız çocuğuysam neden mezun oluyorum..bu  bir paradoks. belki de değildir. bir sonucu vardır ya da bir başlangıcı. sadece ben göremiyorumdur.
konumuz bu değildi. bir konumuz var mıydı onu da bilmiyorum gerçi. biraz müzik dinleyip yatıcam. iyi çocuklar müziksiz uyumazlar. bugünkü şarkı önerim : ruhuma dokunan her seferinde aynı huzurla dinledğim bir şarkı.
http://www.youtube.com/watch?v=X1DRDcGlSsE