samimiyet(!)

"Sevgi anlaşmak değildir, nedensiz de sevilir" cümlesindeki anlaşmak kelimesini açıklayınız.
Anlaşmak nedir ne değildir ben bir sonuca varamıyorum.. Deli gibi eğlenmek mi, sorunlar varken bile yan yana geldiğinde  tüm samimeyetinle içten bir gülümseme mi yoksa ?
En iyi arkadaş ya da sevgili denen şey niye mi var ? O üstümüze üstümüze gelen sorunların yükünü hafifletmek için mesela.Sadece ikinizin anlayabileceği esprilere saatlerce gülebilmek için mesela. İçinde bulunduğun çıkmazdan seni çekip kurtarabilmek için mesela..
Meselalar çoğalıyor bazen :(
Konu dışı bilgi :  "Bazenler çoğalıyor bazen" ler de tiwitır ve feysbuk da çoğalıyorlar ki onlar keşke yok olsa.
Yani sadece eğlenebildiğin, ya da sadece buluştuğunda yaşamında hissedebildiğin biriyle sağıklı bir ilişki inşa edebilir misn bilmiyorum..
Herkesin bişiler anlatmaya odaklandığı bu yeni dünya düzeninde, birinden nasılsın sorusunu duymayalıı ne çok oldu..Sadece anlatma odaklı yetişiyoruz çünkü. Açılın yoldan bencil bir nesil geliyor.
Sadece kendisi istediğinde, istediği kadar yakınlaşan insanlar olduk.
Teknoojiydi şuydu buydu. Tamam bu durumun temelinde yatan şeyleri açıklamada hepimiz mükemmeliz. Hepimiz her zamanki gibi çok biliyoruz. Peki ne yaptık, değiştirmek için ne yaptık eleştirmek dışında.
Kocaman bir hiç.
Sonra büyük büyük cümlelerle nerde eski bayramlar deriz. Eskiden insanlar birbirini düşünürdü deriz. Son derece samimiyetsiz buluyorum böyle tipleri. Gerçekten özleyenler ayrı...Bir de laf olsun diye konuşan tipler var onlara benim lafım!
Sen tüm aileni bir bayram kahvaltasında toplamaya çalıştın,onlar da gelmediyse, de eski bayramlar de, insanlık ölmüş de, akrabalık bağlarını gözden geçir. Ama hiçbir adım atmıyorsan söylediklerin anlamsız birer kelime yığınından ibaret oluyor.
Aylarca kendisi de mesaj atmadığı halde, sen mesaj attığında "oo hayırsız sen mesaj atar mıydın" diyen insan kadar itici oluyorsun böyle gözümde.
Eleştirmek kolay, kızmak, suçlamak kolay. Çünkü bu savunma mekanizması denen şey öyle bir anda devreye giriyor ki, sen söylesen ben yapardım, gelirdim, ederdimlerle dolu hayatlarımız..
Birinin bizi dürtmesi gerekiyor. Aman mazallah biz dürten kişi olmayalım, hep bekleyelim. O benden beklesin, ben ondan, şu bundan...Sürsün gitsin böyle kısır döngü.
Gerçekten sıkıldım. Birşeylerin sürekli benden beklenmesinden sıkıldım. Adım atmaktan sıkıldım. Egolarımdan sıyrılmış olmak adına  verdiğim adım atma savaşında yoruldum. Kimseye, hiçbir şeye adım atasım yok. "Ben olduğum yerdeyim sen gel, ama olduğun gibiysen gel"
Çünkü ben hep buradayım, yıllardır aynı merve olarak. Ya 7 yıldır her gün  aynı mekana giden insanım ben. Ne kadar değişebilir ki hayattan beklentilerim. Sadece biraz zamana ihtiyacım var... içimdeki her şeyden arınmalıyım. Kafamdaki akıl veren seslerden arınmalıyım. Herkes anlamalı yaşadığımın basit bir sevilme duygusundan çok daha fazlası olduğunu. Verilen emeğin bir anda unutulamayacağını, kötüyken yanlış kararlar almak istemeyişime herkes saygı duymalı..
Kimse anlamaz çünkü, o basit yorumlarını getirirler kendi hayatlarıyla kıyaslarlar ve seninki de sorun mu yaaa ben şunu şunu yaşadım diye konuyu bir anda kendi aptal hayatlarına getirirler tüm umursamazlıklarıyla.
Sen kıyamazsın, sevmesen de dinlersin, kalp kırmak istemezsin sonra o bir anda gelir seni öyle bir kırar ki. Kırgınlığın geçmez.."Al şu bardağı yere at ,tekrar eskisi gibi olabilir" mi diyen Ayşecik replikleriyle büyüdüysen hiçbir zaman geçmez hem de o kırgınlıklar..Gün gelir,içinde bastırdığın her şey su yüzüne çıkar ve sen bu kadarını taşıyamadığını hissedersin. İşte bundandır adım atmayaşının, umursamaz görünmenin sebebi.
Hiçbişi bilmeden,inandıkları dışındaki her şeyi saçma diye yaftalayan insanlar bence beni biraz yalnız bırakmalı. Olayı bilmeden etmeden yaptığınız tüm o klişe yorumlarınızı da kendinize saklamalı ha ?
Benim hayatım, benim kararsızlığım der giderim.
Şarkı mı ?
Hiç unutmam , çünkü müzik notaların bir araya gelmesiyle oluşan ses bütününde çok daha fazlası. Ruhun tamamlayıcısı resmen. E o zaman,
http://www.youtube.com/watch?v=uzR5jM9UeJA